July 06, 2008


İnsanın fotoğrafları sevmesi için bir çok nedeni var..

bugun bir arkadasim tesadufen iki tane fotograf yolladi...

kadraja tesadufen ben ve bir arkadasim ve onun ailesi girmisiz papazin baginda.. 2-3 sene once cekilen bir fotograf bu..

hatirlamiyorum bile ne zamandi, ne ara gitmistik.. cok da onemi yok.. gitmisiz iste.. arkadasimi ceken baska bir arkadasin fotografinda kadraja girivermisiz oyle habersiz.. masada sohbet ederken.. bir anlik bir goruntu.. her fotograf karesi gibi gecip gitmekte olan bir anin kaydı..hepsi bu..

bir zamanlar annem vardı..
şimdi yok..
ama her gun uyandigim zaman sabah gozume gulerek bakan, bir agacin arkasindan bana gulumseyen bir kadın var.. hep o agacin arkasinda kalmis, hep o agac ordaymis ve annemde ordaymis gibi..mutluyken... ben daha dunyaya gelmemisken ustelik, ama simdi benim dunyamda, 4metrekarelik bir odada, her sabah bana gulumsuyor..

annem artik fotograflarda..

fotografla ilgili okudugum bir makalede soyle bir sey vardi.. gerceksiz gercektir fotograf.. dogru.. annem yok gercegini, fotografa baktikca kıran bir sey var elimde..

eski evimizin fotografi var bir de.. en guzel gunlerimin gectigi ev, kapiyi calmadan girmek icin balkondan giriverdigim ev..balkonunda menekselerin, petunyaların oldugu ev.. mutfak camından annemim bana musluktan su verdigi ev..babamın mangal yaptigi ev.. simdi artik o ev de yok...

evimiz artik fotograflarda..fotograflara bakip guzel gunleri animsamak icin..

simdi artik fotograftaki "o arkadas" da yok, baska arkadaslar var...

"arkadasim" artik fotograflarda...bazi insanlar kotu anilari unutmazlar, ben bazılarını hatırlayip "bana bunu neden dedi? ben bu sozleri hak etmemistim?" diyor(d)um kendime... acı tazeyken hatırlanıyor da, sonra hemen unutuluyor.. iyi ki de unutuluyor, ustune yenisi ekleniyor, eklenecek de..

simdi ben bu iki fotografa bakarken, artik kotu birsey hatirlamiyorum...
"cocuklugum" artik fotograflarda kalmis, icimi burkan bir ince sızı geldi gecti...
bir zamanlar icimi acitan sey, iyisiyle, kotusuyle de olsa.. cunku bana ait birseydi... şimdi benim icin "anı" olmus farketmeden...

hatıralarım fotograflarda..

evet bu yuzden seviyorum fotografi... hatiralarimi iyi de olsa kotu de olsa sevdigim gibi...

Elif.

4 comments:

Aydan ÇAKMAK said...

bir fotoğraf karesi bazen öyle batar ki bi taraflara hiç çaktırmadan, kanırtır...kanatır...
hatıra da olsa, acı acıdır...
bi yaştan sonra insan artık acısız hatıra, acısız bi hayat istiyor...

elif vargı said...

umarım hep acısız hayatlarımız olur :)

Aydan ÇAKMAK said...

bu mumkun mu sence :))

elif vargı said...

malesef :)